for English text see below


Race and Rest

Het werk van Elvire Bonduelle richt zich in haar tentoonstelling 'Race and Rest' op twee tegengestelde begrippen "actie en contemplatie". Op allerlei manieren bedenkt zij mini events om te communiceren met haar bezoekers. In haar gehele werk is dit terug te vinden. In 2012 kocht ik een aantal loterijkaartjes ten behoeve van een tekeningen-event in Onestar Press in Paris. In gezelschap van wachtende bezoekers met genummerde kaartjes maakte zij ter plekke kleurpotloodtekeningen die werden verloot. Ik was niet in Parijs aanwezig en ik was haar tekeningensessie helemaal vergeten. Na drie weken kreeg ik een envelop in de bus waarin een lotnummer en een gewonnen kleurpotloodtekening van een motorfiets van Elvire Bonduelle zat. Ik was onder de indruk van de evocatieve eenvoud ervan. Nu heeft zij haar eerste solotentoonstelling in Nederland.

Elvire Bonduelle zegt: "It is through my quest for happiness, developed in my practice since the beginning of 2000, that those two poles came into being. I realized that in my life making art was the best way to give room to both my body and my spirit. This is why I love making art; it involves two oppositions on the same level. One is sometimes fighting with materials, carrying heaving things, hurting your back, and sometimes while studying in libraries for hours, you think and try hard to understand what clever people expressed in books... So basically my intention, both in life as in my art, is to find a good balance between physical action and spirituality."

Over haar tentoonstelling zegt Elvire Bonduelle: "In the exhibition there will be a lot of pieces linked to the idea of contemplation, holy things, spirituality, hope (for God's existence?) and belief (in life after Death?). I look at my oil paintings as true sacred art. Pure skies that makes you dream of a better life, open and beautiful and good. Their arcade shape with a mini altar piece and a new video called 'Maison Voiture Chien' /'House Car Dog' (with the number 3 a kind of Holy Trinity) refers to the Middle Ages, my favourite period for arts with very religious and naive and virtuous spirits. I feel a lot of tenderness and empathy with their human condition and I find it very present in this kind of pedagogical art (you know, they did these paintings mostly to teach religion to the people who couldn't read). I would like also to educate people even if I am just a poor little woman who didn't have a very strong experience of life ... But in my paintings there is nobody left, only the sky, maybe God and every one disappeared. Perhaps this is iconoclastic."

Over rennen en rusten zegt Elvire Bonduelle: "I like the idea of belief through this quest of happiness; maybe the only way to be happy is to believe in your own happiness. I spend a lot of energy brainwashing myself in believing I am happy, and it works! Being polite helps also a lot; you must be smiley, so you become truly smiley :-) To relax and take time for positive thoughts in the exhibition there will be cushions to sit on and on which one can have a comfortable break; our body needs to be rested to have a positive spirit. That's a good way to stay out stupidity, and even nasty situations sometimes; we are too nervous if I look around. It's like when I'm in a hurry on my bicycle and I scare the pedestrians by going very fast and very close to them and thinking "go away you bastard!" Very stupid of me, I hate myself when I do that!"

"The cushions in my exhibition are there with a purpose. They are about comfort. I mean, there is a piece of art on which you can have a rest. At the other hand there is conformity, this idea of standards and of social norms. One is running, i.e. one is getting a house, a car and a dog, some children, do this or that. This all in competition with the world we are living in. You even may want to have the most beautiful and powerful and nicest of them…. It is the story I tell in a song… and you wish to have a nice kitchen with a big oven for making the best cake..., which of course gives pleasure… So you have the video clip and the altarpiece directly related to the idea of racing, and others are linked by opposition. Yes, sometimes you have to "Sit On It"!! I like the idea that you can sit on art: to say it isn't so precious and sacred than what (art) believers think. It is also iconoclast, in another way. Also I already made plenty of chairs, because I think they are our adaptors to earth, to life. Cushions are there, because I am getting older; I want comfort now!"

In 2012 had Elvire Bonduelle een solopresentatie 'L'art, le joli et le fonctionnel' in Onestar Press en nam deel aan 'To the Moon via the Beach' met curators Liam Gillick, Phillipe Parreno, Hans Ulrich Obrist, Tom Eccles en Beatrix Ruf, in Arles, Frankrijk. In 2013 nam zij deel aan 'Book Machine - Un Nouveau Festival' in Centre Georges Pompidou, Parijs. In juni 2013 is zij curator van een groepstentoonstelling Waiting room #3 in Galerie Laurent Mueller in Parijs. Een solotentoonstelling in 2014 is te zien in Sabrina Amrani Gallery, Madrid in Spanje.

In 2012 verscheen bij Onestar Press in Parijs 'Les dessins à la règle - Catalogue raisonné', 250 genummerde en gesigneerde exemplaren, waarvan 25 door de kunstenaar zijn ingekleurd (350 pages).

English text

Race and Rest

The work of Elvire Bonduelle is most of the time about "action and contemplation, i.e. two opposite notions" as she says. The title of her exhibition 'Race and Rest' refers to this. In various ways she often plans what she calls mini-events. This is actually the way through which I found her work. In 2012 I bought some tombola tickets for a drawing event at Onestar Press in Paris. One evening she made drawings in front of a waiting audience holding their lottery tickets. Each ad hoc finished drawing was given away to the one who got the right tombola number. I was not in Paris and forgot about this completely. After three weeks an envelope dropped on my doormat and it appeared to be that I had won a drawing showing a motor bike in colour pencil. I was impressed by its evocative simplicity. Now she has her first solo show in The Netherlands.

Elvire Bonduelle says: "It is through my quest for happiness, developed in my practice since the beginning of 2000, that those two poles came into being. I realized that in my life making art was the best way to give room to both my body and my spirit. This is why I love making art; it involves two oppositions on the same level. One is sometimes fighting with materials, carrying heaving things, hurting your back, and sometimes while studying in libraries for hours, you think and try hard to understand what clever people expressed in books... So basically my intention, both in life as in my art, is to find a good balance between physical action and spirituality."

About her exhibition Elvire Bonduelle says: "In the exhibition there will be a lot of pieces linked to the idea of contemplation, holy things, spirituality, hope (for God's existence?) and belief (in life after Death?). I look at my oil paintings as true sacred art. Pure skies that makes you dream of a better life, open and beautiful and good. Their arcade shape with a mini altar piece and a new video called 'Maison Voiture Chien' /'House Car Dog' (with the number 3 a kind of Holy Trinity) refers to the Middle Ages, my favourite period for arts with very religious and naive and virtuous spirits. I feel a lot of tenderness and empathy with their human condition and I find it very present in this kind of pedagogical art (you know, they did these paintings mostly to teach religion to the people who couldn't read). I would like also to educate people even if I am just a poor little woman who didn't have a very strong experience of life ... But in my paintings there is nobody left, only the sky, maybe God and every one disappeared. Perhaps this is iconoclastic."

About her racing and resting Elvire Bonduelle says: "I like the idea of belief through this quest of happiness; maybe the only way to be happy is to believe in your own happiness. I spend a lot of energy brainwashing myself in believing I am happy, and it works! Being polite helps also a lot; you must be smiley, so you become truly smiley :-) To relax and take time for positive thoughts in the exhibition there will be cushions to sit on and on which one can have a comfortable break; our body needs to be rested to have a positive spirit. That's a good way to stay out stupidity, and even nasty situations sometimes; we are too nervous if I look around. It's like when I'm in a hurry on my bicycle and I scare the pedestrians by going very fast and very close to them and thinking "go away you bastard!" Very stupid of me, I hate myself when I do that!"

"The cushions in my exhibition are there with a purpose. They are about comfort. I mean, there is a piece of art on which you can have a rest. At the other hand there is conformity, this idea of standards and of social norms. One is running, i.e. one is getting a house, a car and a dog, some children, do this or that. This all in competition with the world we are living in. You even may want to have the most beautiful and powerful and nicest of them…. It is the story I tell in a song… and you wish to have a nice kitchen with a big oven for making the best cake..., which of course gives pleasure… So you have the video clip and the altarpiece directly related to the idea of racing, and the others are linked by opposition. Yes, sometimes you have to "Sit On It"!! I like the idea that you can sit on art: to say it isn't so precious and sacred than what (art) believers think. It is also iconoclast, in another way. Also I already made plenty of chairs, because I think they are our adaptors to earth, to life. Cushions are there, because I am getting older; I want comfort now!

In 2012 Elvire Bonduelle had a solo presentation 'L'art, le joli et le fonctionnel' at Onestar Press and participated in 'To the Moon via the Beach' with curators Liam Gillick, Phillipe Parreno, Hans Ulrich Obrist, Tom Eccles and Beatrix Ruf, in Arles, France. In 2013 she participated in 'Book Machine - Un Nouveau Festival' in Centre Georges Pompidou, Paris. In June 2013 she will curate a group show called Waiting room #3 Galerie Laurent Mueller in Paris. A solo exhibition in 2014 is scheduled at Sabrina Amrani Gallery, Madrid, in Spain.

'Les dessins à la règle - Catalogue raisonné', 250 numbered and signed copies of which 25 customized by the artist, 350 pages, Onestar Press, Paris.

JAAP KRONEMAN

NAAKT

2 maart - 10 april 2013


















JOHN M ARMLEDER

24 Years Ahead

1 december 2012 - 23 februari 2013



JOHN M ARMLEDER: Untitled, Furniture Sculpture, 1988

for English text see below

PERSBERICHT

24 Years Ahead
Vier en twintig jaar geleden, in 1988, had John M Armleder zijn eerste solotentoonstelling in Galerie van Gelder. Diverse werken uit deze periode zijn na lange tijd weer in de galerie te zien: een installatie met roterende discoballen, Furniture Sculptures, dot paintings, Pour Paintings, fotowerken, tekeningen, edities en multiples. Om tot de kern van zijn werk te komen wordt tot nu toe in alle kritieken uitgebreid geschreven over de verschillende media, de technische toepassingen en zijn stijl van werken, maar deze zaken komen voort uit iets dat veel wezenlijker is en dat is zijn manier van denken en doen. De rest is niet meer dan een gevolg daarvan.

John M Armleder houdt zich niet bezig met het belang van de schilderkunst, drukwerk, design, abstractie of figuratie. Het nadrukkelijk kiezen voor een bepaald medium of stijl van werken acht hij niet van belang en technieken in het algemeen hoeven als zodanig voor hem ook niet door de buitenwereld gezien of begrepen te worden. Net zomin wil hij persé consequent in zijn oeuvre zijn. Hij laat een dergelijke bewuste keuze voortdurend links liggen en ook dat is geen wet van Meden en Perzen, want het onverwachte in het maakproces kan hem altijd weer verbazen: "I can only confess being always close to mesmerized by the quasi-stupidity which qualifies the formal problems depicted in my pieces. But they do excite me enough to get through with them, and the whole process each time shakes the complete system of values I thought I had understood before".* Alle gevolgen neemt hij dan daarbij op de koop toe. De bereidheid om een ontkenning van wat hij dacht ontdekt te hebben te omarmen, door middel van de praktijk of door het krijgen van een nieuw idee, is de grote kracht van deze kunstenaar. Dat maakt zijn kunst en vooral zijn beweeglijk denken in de kunst zo bewonderenswaardig en invloedrijk.

* John M Armleder in conversation with Helmut Federle, Zurich, 1985

JOHN M ARMLEDER: Untitled, 2000

English text

PRESS RELEASE

24 Years Ahead
In 1988, twenty-four years ago, John M Armleder had his first solo show in Galerie van Gelder. Various works from this period are on show again in the gallery after many years: an installation of rotating disco balls, Furniture Sculptures, dot paintings, Pour Paintings, photo works, drawings, editions and multiples. In order to get down to the root of his work all critiques describe extensively the use of different media, the technical process of the making of and the often abstract style of his works. These issues emanate from something which is more essential and this is his manner of thinking and doing. The rest is no more than a matter of consequence.

John M Armleder is not being concerned at all about notions as painting, printed matter, design, abstraction or figuration. Diverse media and styles of working and taste are not really that important and as such these don't need to be seen or understood by the outer world, necessarily. No more than wishing to be consequent in his oeuvre perse, he leaves these alone and even that is not a law of the Medes and Persians. His Furniture Sculpture (1988) made of three second hand scooter saddles bought in an Amsterdam motorbyke shop show his playfulness at one point and the added abstract painting on two saddles his affinity with strips and lines. The unexpected in the process of making can always surprise him again and again: "I can only confess being always close to mesmerized by the quasi-stupidity which qualifies the formal problems depicted in my pieces. But they do excite me enough to get through with them, and the whole process each time shakes the complete system of values I thought I had understood before".* He is prepared to put up with all consequences. His readiness to embrace a negation of what he thought to have discovered before, through practice or by means of getting a new idea or making another move, is the great strength of this artist. This makes his art and above all his susceptible thinking in the arts so admirable and influential.

* John M Armleder in conversation with Helmut Federle, Zurich, 1985

* events at new space in Planciusstraat 9 A, 1st floor:


PERFORMANCE:
Friday 30 November, 2012, 18.30 hours

FRANÇOIS DEY and BALTHAZAR BERLING

'When I look at myself in the mirror I don't see two men', 2012

featuring Suzanna as dancer

PERFORMANCE
Sunday 2 December, 2012, 15.30 hours

SUZAN NOESEN

'Visual Detention and Distance', 2012

1 september - 13 oktober 2012





To make a show
it takes a thought
and more than one word




OLA VASILJEVA: Speach cloud, 2012, keramiek, matte glaze


Part II

ANSUYA BLOM
ELVIRE BONDUELLE
NICOLAS CHARDON
SYLVIE FLEURY
DAN GRAHAM
KRISTJAN GUDMUNDSSON
SUZAN NOESEN
HENK PEETERS
OLA VASILJEVA
MARIJKE VAN WARMERDAM

for English text see below

PERSBERICHT

'To make a show it takes a thought and more than one word' (Part II) is een tentoonstelling waarin werken op een onderzoekende manier aan tekst en beeld gerelateerd zijn. De werken bestaan uit meer dan alleen tekst met een leeg vlak als achtergrond, zoals dat bijvoorbeeld in de moppenschilderijen van Richard Prince of in de doeken met stencilletters van Christopher Wool te zien is. In de bijeengebrachte werken spelen de beelden die door taal worden opgeroepen niet de belangrijkste rol. Hier hebben woorden en zinnen een sterke neiging om niet meer dan een beeld van typografische aard te zijn, doordat een beeldend element de inhoud van de tekst of suggestieve code wegdrukt, zoals in het werk met plussen en minnen van Kristjan Gudmundsson, dat de titel 'Een filosofisch plan van een bloedverwant' (1986) draagt. Of in een tekening van Suzan Noesen die een lemniscaat-achtig probleem aansnijdt.

In de tentoonstelling is sprake van werken waarbij de inhoud van de tekst door een opvallende kleur of overduidelijke gebruiksfunctie naar de achtergrond wordt gedrukt. Een installatie met tekstbroches 'Pour faire joli' (vert.: 'Om leuk te maken') op kledingstukken van Elvire Bonduelle is een voorbeeld van hoe tekstinhoud naar de achtergrond gedrukt wordt. In enkele werken wordt niet meer dan de suggestie van een mededeling gegeven, zoals in het lege vloerpaneel van Nicolas Chardon, de niet ingevulde zwarte spreekballon van Ola Vasiljeva en in 'The Walk III' van Ansuya Blom waarin een handschrift een leesbare tekst suggereert. In alle gevallen blijft het picturale beeld domineren.
Kortom, in 'To make a show it takes a thought and more than one word' (Part II) is sprake van een verbeelding die zich beweegt tussen de suggestie van een mededeling en de eenduidigheid van een gebruiksfunctie. De betekenis van een papieren boodschappentas van Dan Graham met een beschouwende tekst over de menselijke maat en de onmetelijkheid van de kosmos kan niet trivialer, maar anderzijds: wat is meer voor de handliggend dan een feitelijke tekst op een boodschappentas?



English text

PRESS RELEASE

'To make a show it takes a thought and more than one word' (Part II) is an exhibition in which art works in an investigating manner are related to text and image. The works are not just about texts with an empty plane as background, as seen for example in the joke paintings of Richard Prince or in the stencilled letter paintings of Christopher Wool. In the works on show the linguistic image does not play the most important role. Here words and sentences have a strong tendency to behave as no more than of typographical value, caused by a pictorial element that pushes aside the meaning of the text, such as in the work with plusses and minuses of Kristjan Gudmundsson, that is called 'A philosophical plan of a blood relative' (1986). Or in a drawing of Suzan Noesen, in which a lemniscate-like form seems to cause a problem.

In the exhibition in various ways the content of a message is suppressed due to a striking colour or the practicality of e.g. a shopping bag. An installation of clothing with text brooches 'Pour faire joli' (i.e. 'To make nice') of Elvire Bonduelle is an example of how text content is shoven away. In several works no more than a suggestion of a message is given, as in the empty floor sign/sculpture of Nicolas Chardon, the wordless black speech balloon of Ola Vasiljeva and in 'The Walk III' van Ansuya Blom in which a handwritten text suggests a readable text. In all these cases the pictorial image is dominant.
In short, in the exhibition 'To make a show it takes a thought and more than one word' (Part II) text and image move between a suggestion of an announcement and the unequivocality of an applied function. The meaning of a paper shopping bag of Dan Graham with a contemplating text about human measurement and the immensity of cosmos cannot be more trivial, but on the other hand what is more obvious than a factual text on a shopping bag?

GIJS VAN LENTHE

Starend naar Gods lichtbak

GIJS VAN LENTHE: Untitled, 2012, potlood op papier

De 22-jarige Gijs van Lenthe zou een goede nieuwe vertegenwoordiger van de Nul-beweging kunnen zijn. In een ultra korte film is met stilstaande camera een kartonnen doos te zien. Plotsklaps wordt er een hoop vochtig zand met geruis in de hoek van een doos gegooid. Er gebeurt verder niets, of het zouden nauwelijks waarneembare schaduwbewegingen moeten zijn van iemand die buiten beeld loopt. De film eindigt bikkelhard in het zwart en de monitor, zelf ook weer een doosvorm, blijft in de expositieruimte over. Een banaan is aan zijn steel met nietjes aan een wand bevestigd, eronder hangt een lege ultra lichtgewicht plastic zak van de supermarket. Een paar meter er vandaan staan op de vloer honderden recht opstaande en tegen elkaar aangeschoven enveloppen in een ellipsvormige nul. Hier en daar steekt een stapeltje opengescheurde enveloppen omhoog. Minimaal is het werk van Gijs van Lenthe voor alsnog zeker te noemen.
Tijdens de opening zal hij een kort begeleidend commentaar leveren op wat hij in zijn kunst tegenkomt.

To make a show it takes a thought...

Part I

19 June - 20 August 2012



JOHN M ARMLEDER

NICOLAS CHARDON

KRISTJAN GUDMUNDSSON

JCJ VANDERHEYDEN

HENK PEETERS














OLA VASILJEVA: 'Vestibule',film still, 2012

OLA VASILJEVA in GvG


OAOA Vestibule

7 april - 30 mei 2012
installatie: keramiek, video, posters

for English text see below

Een door Ola Vasiljeva ingerichte tentoonstelling verandert de ruimte in losse momenten en mini-installaties, die grotendeels intuïtief door haar bijeengebracht zijn. Samen vormen die een prettige verwarring. Die tweeledigheid vindt zijn grondslag in de manier waarop zij een tentoonstellingsidee in een ruimte ontwikkelt. Zij maakt haar werk als losse objecten die zij voor een installatie-idee inzet. Vervolgens wordt die bevolkt met keramische objecten, video, diverse ornamenten, meubilair en eigenhandig gemaakt drukwerk.

In OAOA Vestibule toont Ola Vasiljeva haar belangstelling voor het begrip 'vestibule', dat zij als een tussenin ruimte ervaart die relatief groot is ten opzichte van de doorgangsfunctie ervan. Zij noemt het een "verlegen plek", een introverte ruimte die geen uitgesproken functie heeft. Zij zegt daarover: "A vestibule is a little bit on the edge of being either a room or a corridor, something in between. Nobody stays there too long and the space is not supposed to catch your attention the most."

Ola Vasiljeva refereert graag naar arts & craft, muziek, subculturen en klassieke literatuur. Voor de installatie in Galerie van Gelder heeft zij OAOA (The Oceans Academy of Arts) toegevoegd als platform voor ideeën over kunst. Het is door Ola Vasiljeva en John Hey is in 2008 opgericht. OAOA maakt werk, verzamelt en toont kunst met een opmerkelijke afwezigheid van enige hiërarchie tussen wat een tentoonstellingsruimte definieert, de kunstwerken en de rol van de deelnemers. OAOA werkt niet alleen samen met andere kunstenaars, maar ook met musici en mensen die niet specifiek iets met hedendaagse kunst te maken hebben.

Ola Vasiljeva's werk was de afgelopen jaren te zien in Helsinki, Berlijn, Londen, Vilnius, Los Angeles aen New York. Haar meest recente solotentoonstelling was in 1646, Den Haag.
Ter gelegenheid van de tentoonstelling 'OAOA Vestibule' verschijnt een nieuwe publicatie van The Oceans Academy of Arts: 'Journal Vestibule Versions', issue # 6.




'To make a show it takes a thought and more than one word' (Part II) is een tentoonstelling waarin werken op een onderzoekende manier aan tekst en beeld gerelateerd zijn. De werken bestaan uit meer dan alleen tekst met een leeg vlak als achtergrond, zoals dat bijvoorbeeld in de moppenschilderijen van Richard Prince of in de doeken met stencilletters van Christopher Wool te zien is. In de bijeengebrachte werken spelen de beelden die door taal worden opgeroepen niet de belangrijkste rol. Hier hebben woorden en zinnen een sterke neiging om niet meer dan een beeld van typografische aard te zijn, doordat een beeldend element de inhoud van de tekst wegdrukt, zoals in het werk met plussen en minnen van Kristjan Gudmundsson, dat de titel 'Een filosofisch plan van een bloedverwant' (1986) draagt. Of in een tekening van Suzan Noesen die een lemniscaat-achtig probleem aansnijdt. In de tentoonstelling is sprake van werken waarbij de inhoud van de tekst door een opvallende kleur of overduidelijke gebruiksfunctie naar de achtergrond wordt gedrukt. Een installatie met tekstbroches 'Pour faire joli' (vert.: 'Om leuk te maken') op kledingstukken van Elvire Bonduelle is een voorbeeld van hoe tekstinhoud naar de achtergrond gedrukt wordt. In enkele werken wordt niet meer dan de suggestie van een mededeling gegeven, zoals in het lege vloerpaneel van Nicolas Chardon, de niet ingevulde zwarte spreekballon van Ola Vasiljeva en in 'The Walk III' van Ansuya Blom waarin een handschrift een leesbare tekst suggereert. In alle gevallen blijft het picturale beeld domineren. Kortom, in 'To make a show it takes a thought and more than one word' (Part II) is sprake van een verbeelding die zich beweegt tussen de suggestie van een mededeling en de eenduidigheid van een gebruiksfunctie. De betekenis van een papieren boodschappentas van Dan Graham met een beschouwende tekst over de menselijke maat en de onmetelijkheid van de kosmos kan niet trivialer, maar anderzijds: wat is meer voor de handliggend dan een feitelijke tekst op een boodschappentas? English press release

OLA VASILJEVA: detail installation 'OAOA Vestibule', 2012



7 April - 16 May 2012
installation: ceramics, video, posters

OAOA Vestibule
An exhibition installed by Ola Vasiljeva transforms the space through an intuitive staging of loose moments and mini installations, that as a whole create a kind of pleasant confusion. This ambiguity finds its essence in the way in which she unrolls a concept for her exhibition in a given space.

In "OAOA Vestibule" Ola Vasiljeva shows her interest in the notion of "vestibule", a space that is in-between; functioning only as a passage to other rooms in the building. She refers to the vestibule as an introvert place that has no outspoken purpose; 'A vestibule is a little bit on the edge of being a room and a corridor, it's something in between... a shy space; that doesn't necesseraly demand ones attention.'

OLA VASILJEVA: bookshelve with OAOA publications and jewel box with 3 cassette tapes, 2012

Ola Vasiljeva's work broadly references arts & crafts, music, sub-cultures and classical literature. Here she introduces OAOA (The Oceans Academy of Arts) to her installation in Galerie van Gelder; a collective that exists as a platform for ideas on art, which was founded by Ola Vasiljeva and John Hey in 2008. OAOA creates, collects and shows art with a remarkable absence of any hierarchy between what constitutes an exhibition space, a work of art or even the roles of those involved. OAOA collaborates not only with artists, but also with musicians and people who are not specifically involved in contemporary art.

Ola Vasiljeva's work has recently been shown in Helsinki, Berlin, London, Vilnius, Los Angeles and New York. Her most recent solo exhibition was at 1646, in The Hague. To coincide with the OAOA Vestibule exhibition, The Oceans Academy of Arts has published issue # 6 of it's zine.

WJM KOK: exhibition view with 'Maxi-Color (Mushroom) #' and 'Maxi-Color (Ducks) #', 2012

WJM KOK in GvG


More than One of Each

18 februari - 1 april 2012
schilderijen
OPENING: zaterdag 18 februari, 17.00 - 19.00 uur

for English text see below

Het oeuvre van WJM Kok bestaat voornamelijk uit schilderijen die monochroom zijn of daarnaar verwijzen. Zo is hij bekend geworden met monochroom beschilderde tafelbladen van Ikea-tafels die met de poten aan de muur als een schilderij worden opgehangen. En hij deinst er niet voor terug om gewoon afdekzeil of standaard piepschuimplaten als monochrome schilderijen te presenteren. Maat, kleur, materiaal laat hij door de fabrikant bepalen. In zijn algemeenheid maakt hij dikwijls gebruik van wat de industrie, de buitenwereld, te bieden heeft. Vandaar dat bijvoorbeeld papierformaat A4 een standaardmaat is waarmee hij bij voorkeur werkt.

In de tentoonstelling 'More than One of Each' maakt WJM Kok andermaal gebruik van materiaal dat al bestaat, maar nu materiaal dat van hemzelf is, namelijk grote doeken die hij maakte tussen 1988 en 1992. Voor deze serie heeft hij afbeeldingen uit een kleurboek getiteld 'Maxi-Color' als uitgangspunt genomen en overgezet op doeken van 200 x 145 cm. Aan de hele serie is met deze tentoonstelling een concept van presenteren toegevoegd dat de abstractie van de kleurboekafbeeldingen vergroot. Een omkering van de doeken zorgt voor een radicaal andere kijk op de gemakkelijk herkenbare contourtekeningen uit het kleurboek. Die ingreep verandert niets aan de schilderijen zelf, maar zet met de wijze van presenteren het werk op losse schroeven en verdubbelt de omvang van het werk. Een verdubbeling die in de vorm van een certificaat is vastgelegd met een # -teken achter de titel. Elk doek dat voorzien is van een dergelijk certificaat geeft de eigenaar de mogelijkheid met autorisatie van de kunstenaar het werk ook ondersteboven op te hangen.



More than One of Each

WJM Kok's body of work is comprised mainly of either monochrome paintings or of works that refer to monochrome paintings. He is known particularly for a series of monochrome painted tabletops from Ikea tables, presented as a painting with their legs against the wall. For him, the validity of presenting tarpaulin or sytrofoam insulation panels as monochrome paintings is not an issue. He prefers to let the size, color and material to be determined by industrial standards. He often makes use of general formats from the outside world. For example, the standard A-4 paper size is a format that he prefers to use.

In the exhibition 'More Than One of Each', WJM Kok makes again use of material that already exists. However in this case he uses his own material of large paintings that he made between 1988 and 1992. In this painting series, he selected images from a coloring book entitled 'Maxi-Color' as a departure point and transferred them onto 200 x 145 cm. sized canvases. With this exhibition, a new concept of presentation has been added which intensifies the abstraction of the original coloring book images. The upside-down position of the paintings causes a radically different gaze towards the otherwise easily recognizable contour drawings from the coloring book. This intervention does not change anything in the paintings themselves but in a way doubles the scope of the series by calling into question how the work can be viewed. This doubling/duplication is furthermore recorded in the form of a certificate with a #-sign added to the title of the work. Each canvas provided with such a certificate gives the owner the opportunity - with authorized permission of the artist - to also hang the painting upside-down.

RÚNA THORKELSDÓTTIR: detail installatie, 2012

RÚNA THORKELSDÓTTIR in AP


Changing Still Lives

18 februari - 21 maart 2012
installatie
OPENING: zaterdag 18 februari, 17.00 - 19.00 uur

for English text see below

Rúna Thorkelssdóttir (Reykjavik, 1954) werkt al decennia lang met gevonden materiaal uit de natuur of wat daar sterk mee verbonden is. IJsland kent een lange traditie van landschapschilders en Johannes Sveinsson Kjarval is daar binnen het meest bekend. Zijn werk, in combinatie van de nadrukkelijke aanwezigheid van de natuur in dit land, beïnvloedt jongere generaties kunstenaars die veelvuldig de natuur tot onderwerp nemen. Vanwege haar jarenlange compagnonschap in kunstenaarsboekenwinkel Boekie Woekie in Amsterdam kent Runa Thorkelssdóttir het werk van Fluxus-kunstenaars van zeer nabij. Ook zij weet in haar werk ernst en humor met elkaar te verbinden. In haar installatie in Galerie van Gelder is te zien dat voor haar kunst en leven op een genereuze en ontspannen manier nauw met elkaar verbonden zijn.

In de installatie 'Changing Still Lives' is een tafel bedekt met poetsdoeken uit het atelier van Runa Thorkelssdóttir. Te midden van verfborden, beschilderd fruit, ook vers fruit, een enkele plant staan drinkglazen, wijnflessen en water voor de bezoeker klaar. Hoog boven de tafel hangen lappen bloemetjesstof bedrukt met door haar ontworpen bloemtekeningen, die in 2009 door Comme des Garçons voor jurken, rokken, shirts en vesten gelimiteerd in productie zijn gebracht. Op de vloer staan gelijmde vazen waarvan de gebroken stukken in verschillende kleuren voor een vrolijk mozaïekeffect zorgen. Schilderijen met traditionele bloemen-in-vaas zijn opgebouwd uit beschilderde schijfjes citroen en staan net zoals verfborden op een vanzelfsprekende manier op de vloer. Opmerkelijk is dat de bijeengebrachte voorwerpen op en rondom de centraal opgestelde tafel bovenal een woonkamersfeer oproepen en daardoor onttrekt de installatie zich aan de code van een reguliere tentoonstelling.

RÚNA THORKELSDÓTTIR: Paint Cloth 2, 2012 / 67 x 44 cm, paint, embroidery on fabric

Changing Still Lives

Rúna Thorkelssdóttir (Reykjavik, 1954) works already for decennia with materials found in nature or with ingredients strongly related to these. Iceland knows a long tradition of landscape painters and among them Johannes Sveinsson Kjarval is the most outstanding one. In combination with the dominant presence of nature in this country, Kjarval's work influences younger generations of artists who take frequently nature as a theme. Due to her companionship of many years standing with artist's bookshop Boekie Woekie in Amsterdam Runa Thorkelssdóttir knows many works of Fluxus artists from very close by. She also manages to connect seriousness and humour with her work. In her installation in Galerie van Gelder art and life are closely connected to each other in a generous and relaxed way.

In 'Changing Still Lives' a table is set with cleaning cloths from the studio of Runa Thorkelssdóttir. Among plates with paint, painted fruit, a single plant the visitor awaits drinking glasses, bottles of wine, water, nuts and fresh fruit. High above the table hang pieces of cloth with prints of flowers, which in 2009 were produced in a limited edition by Comme des Garçons for robes, skirts and shirts. On the floor repaired vases are placed, of which the broken parts in different colours create a happy mosaic effect. Paintings with traditional flowers-in-vase are composed with painted slices of lemon and are just like the ceramic plates with paint in a self-evident way placed on the floor. It is remarkable that the combined objects on and around the central placed table evoke first of all the atmosphere of a living room. With this the installation backs out of the code of a regular exhibition.